Het Verdrag van Wenen, dat een betere kennis beoogt van de ozonlaag (de stratosferische laag die de aarde beschermt tegen schadelijke straling van de zon), werd in 1985 aangenomen, al 30 jaar geleden. In 2009 werd dit verdrag bovendien het eerste verdrag met een wereldwijde ratificatie
Het verdrag beoogt :
- een verbetering van de samenwerking van de Partijen via systematische waarnemingen, onderzoek en uitwisseling van informatie over de effecten van menselijke activiteiten op de ozonlaag
- het nemen van de nodige wetgevende of administratieve maatregelen tegen de activiteiten die ongewenste effecten op deze ozonlaag kunnen hebben
Het Verdrag van Wenen vereist niet van de landen dat ze concrete acties ondernemen om substanties die de ozonlaag aantasten te controleren. In de plaats daarvan, en overeenkomstig de bepalingen van dit verdrag, hebben de landen van de wereld het Protocol van Montreal overeengekomen om op dit terrein vooruitgang te boeken (net zoals het Protocol van Kyoto een soort uitvoeringsbesluit is van het VN-Klimaatverdrag).
De Partijen van het Verdrag van Wenen komen alle drie jaar samen, zoals dit ook het geval is geweest eind 2014, na de vergadering van de Partijen van het Protocol van Montreal, om er beslissingen te nemen over het beheer van het Verdrag.
België, dat erg actief is op dit thema en bijdraagt tot de onderzoeks- en observatie-activiteiten van het Verdrag, zet zich hiervoor actief in.
Europa (en daarmee ook België) heeft ook een eigen wetgeving voor de uitvoering van de verplichtingen voortvloeiend uit het Protocol van Montreal aangenomen, maar heeft met haar Verordening 1005/2009 het ambitieniveau nog hoger gelegd.